ماه، شوریده ی تحریری از این زیبایی
غرق آواز اساطیری از این زیبایی
هدفش کشتن من بوده از اول نقاش
تو نداری سر تقصیری از این زیبایی
شرشر موی شرابت به بلورین بر و دوش
رقص پرشور و نفسگیری از این زیبایی
خب چرا دست نگه داشته ای لامصب؟
بچکان با مژه ات تیری از این زیبایی
تا کسی جرات یک نیم نگاهت نکند
نشود خیره به تصویری از این زیبایی
تن برفی تو کولاک و نگاهت پرسوز
لرزه ریز شب پامیری از این زیبایی
صبح از دامنه می کبکی تا چشمه ی دشت
خوش خرامان چه سرازیری از این زیبایی
بوسه ی ترد تو ای وای نچیده شده آب!
غفلت نوبر انجیری از این زیبایی
چشمهایت عسلی هست و لبانت شکلات
مرض قند نمی گیری از این زیبایی؟
ما که مردیم، خودت وه چه تحمل داری
نه خداییش نمی میری از این زیبایی؟
*شهراد میدری*